Het stuk land rondom het huis heeft veel potentie, zo hebben we uitgevonden. Blijkbaar hebben bewoners in het verleden al goed geweten en ook uitgevoerd, hoe je optimaal gebruik kunt maken van het hoogteverschil van 16 meter tussen de achtertuin en de voortuin. Het gehele grondstuk bestaat uit 5 terrassen van boven naar beneden met vlakke delen met variatie in breedtes. Het hoogst gelegen deel is vrij droog en stenig en is nogal wild begroeid. De delen daaronder hebben wat meer structuur en daarop staan zo’n  honderdvijftigtal fruitbomen. Het lijkt erop dat in het verleden in kleine hoeveelheden groenten, fruit en graan verbouwd werden.

Om van dit alles een weelderige eetbare tuin te maken voor eigen voorziening, hebben we wel wat deskundigheid nodig. Hoewel Rob van huis uit geleerd heeft hoe je in eigen moestuin erwten en boontjes verbouwt en oogst, lijkt het hier toch om een grotere uitdaging te gaan. We zijn naarstig op zoek gegaan naar informatie over dit thema. Het internet biedt geweldig veel mogelijkheden en is daarmee een ideale bron van informatie. Na vele uren zoeken op eindeloos veel websites en het bekijken van bergen You Tube-filmpjes bleek het woord permacultuur de rode draad in deze zoektocht. En zo hebben we afgelopen week een heel bijzonder seminar gevolgd in de Oostenrijkse bergen op 1300 meter hoogte: “Landwirtschaft Spezialkulturen Krameterhof” bij de familie Holzer. Dat was voor ons een enorme opsteker. Twee dagen lang heeft zoon Josef ons rondgeleid over hun indrukwekkende 45! hectare grote grondstuk ingericht volgens de permacultuur-visie. Hier kun je zien dat de samenwerking tussen de mens en haar omliggende natuur, gericht op een lange termijn overleving van beiden, heel goed mogelijk is. Je kunt een eetbare tuin maken die niet alleen mooi, maar ook nuttig is.

Met dit intelligente ontwerp versterk je de kracht van de natuur die zichzelf ontwikkelt en in stand houdt. Hierdoor is een minimale tussenkomst van de mens nodig en daarmee biedt het praktisch de mogelijkheid om zelf te bouwen aan een omgeving die ook op de lange termijn goed is vol te houden. Josef heeft ons laten zien dat zelfs in dit gure klimaat op grote hoogte fruit, groente, graan en kruiden uitbundig groeien!

Zoon Josef heeft ons met zijn aanstekelijk enthousiastme overtuigd dat wij dit principe prima zouden kunnen toepassen als we het afstemmen op ons persoonlijke doel.

De volgende stap is een bezoek aan het Instituut “Quinta Vale de Lama” in de Algarve. Begin september nemen we deel aan een vijfdaagse cursus die ons meer inzicht zal geven in de waterhuishouding: “Dry land watermanagement”. Gezien de geringe hoeveelheid neerslag die in de Algarve valt, is het belangrijk te weten welke maatregelen nodig zijn om in alle seizoenen van het jaar toch voldoende water voorhanden te hebben. Er is al een waterbron aanwezig maar of dit toereikend is voor gebruik?? We verwachten weer veel te leren tijdens de cursus op het instituut, vooral ook omdat de kennis vanuit de regionale situatie (subtropisch klimaat) voortkomt en dus direct van toepassing kan zijn voor ons. We kijken alweer uit naar ons volgende avontuurtje!