Elke dag schrijft men in de media artikelen over bewust eten en verschijnt er wel een nieuw kookboek. Er is veel interesse in het voedsel dat we dagelijks tot ons nemen. Dit is niet verwonderlijk als je kijkt naar wat voeding met mensen doet. We eten niet meer alleen lekker, maar vooral ook bewust. De vele kookboeken gebruiken wij graag, omdat de recepten in deze boeken goed bij de quinta-stijl koken passen. Een mooie aanvulling daarop zijn de persoonlijke recepten die door onze gasten zijn toegevoegd aan het receptenboek van het huis. Deze recepten vormen een fijne herinnering aan de vele uurtjes kook- en eetplezier samen.

Tijdens onze ochtendwandeling verzamelen we de laatste vijgen van de oeroude boom die kilo’s vruchten heeft geproduceerd dit seizoen. Samen met een rijpe granaatappel, amandelen, een paar aardbeien en framboosjes vormt dit een mooie basis voor het ontbijt, dat verder bestaat uit havermout met kaneel, vruchten en geroosterde pompoen- en zonnebloempitten. Een geurende pot kruidenthee wordt gezet van verschillende combinaties: lavendel/rosemarijn, pepermunt, munt of venkel. Pure natuur kun je wel zeggen, en het smaakt verrukkelijk.

De eenjarige seizoensgroenten vragen vooral onze aandacht. We beleven veel plezier aan het groeien, verwerken/koken en eten daarvan. Het is een ware sport geworden om van elke maaltijd met de producten van het land iets bijzonders, eenvoudigs en smakelijks te maken. Op dit moment zit er in het mandje: pompoen, biet, bleekselderij, zoete aardappel, gewone aardappel, rode ui en knoflook. Met een bosje verse kruiden van rozemarijn, tijm en laurier en een paar ingevroren sinaasappelstukjes (van vorig seizoen!) maken we hiervan een flink gevulde bakplaat geroosterde groenten uit de oven met daarop een beetje kaas en amandel. Toppie, iedereen blij!

En als de oogst een dagje schraler uitvalt, dan koken we met wat er is. Een uitdaging om meer te doen met minder. Aardappel  en groene bladgroenten met daarover salie-knoflook boter, parmezaanse kaas en granaatappelpitjes voor erbij. Dat maakt een heerlijk lunchgerechtje. Of een quiche van spinazie, prei, geitenkaas, walnoten en verse eieren, “meer moe da nie zijn” zouden onze Belgische vrienden zeggen.

We zijn op het punt beland om zelf zaad uit de vruchten te verzamelen en te drogen voor een nieuwe oogst in het volgende seizoen. Dat is weer een nieuwe tak van sport. De pompoenpitten van een heerlijke vrucht uit de winkel van vorig jaar zijn deze zomer uitgegroeid tot reuze exemplaren, waarmee we de wijde omgeving zouden kunnen voeden; daarbij smaken de pompoenen ook nog verrukkelijk. De zonnebloem- en tomatenzaden waren een redelijk succes. Als we overproductie hebben, ruilen of delen we met buren en kennissen en zorgen we natuurlijk dat de diepvries gevuld is voor de winter (er kan nu al niets meer bij!).

Sinds 2 maanden verblijft een geitenhoeder met zijn 80 geiten en 6 honden op het buurland. Van hem hebben we al enkele malen verse geitenmelk gehad, die enorm romig en vol van smaak is. Wellicht een idee om zelf ook een paar geiten te gaan houden voor de melk en geitenkaas. Om het werk met de bosmaaier te besparen, zouden de geiten bovendien het gras en kruid kort kunnen houden. Maar ze mogen onder geen beding los lopen, want dat zou het einde betekenen van onze met zorg geteelde groenten en fruit. We denken er nog even over na….

Als het om slow- en fastcooking gaat, komt de zelfgebouwde leemoven aan bod. Vooral het langzaam opstoken van het hout tot 450 graden C kost wat geduld. Daarna is er even geen sprake meer van slow-cooking, als de huis bereide pizza’s in 2 minuten goudbruin en knapperig uit de oven komen. De smaak van de hete stenen bodem en het hout proef je in de pizza, heerlijk! Als het vuur tempert en de temperatuur naar 250 graden zakt gaat er een stoofschotel in de oven om gaar te pruttelen. Aan het eind van de bakserie volgt nog een brood. De kunst is dan het juiste moment, met de juiste temperatuur te treffen. Tot nog toe ging dat op de gok, maar tegenwoordig komt er een temperatuur laser pistool aan te pas. Een technisch snufje in combinatie met de alternatieve leemoven……… alles kan!

Oh, en we hebben verdrietig nieuws: onze Kobbe, een van de Vietnamese hangbuik zwijntjes, is overleden. Op enig moment zagen we hem onder de vijgenboom wroeten, uitgebroken uit het dierentuintje. Blijkbaar had hij veel te veel afgevallen gefermenteerde vijgen gegeten. Dat bleek helaas fataal…. braken doet een zwijntje blijkbaar niet en dus zwol zijn buik gigantisch op. De volgende ochtend overleed hij. Hij rust nu zacht begraven onder de appelboom en ligt daar dus lekker te composteren. Of we eraan dachten om hem aan het spit te rijgen? Nee, dat kwam niet in ons op. We eten vandaag weer lekker groenten en fruit van het land.