Door goed te observeren leer je wat. De natuur heeft de eigenschap zichzelf te onderhouden door gebruik te maken van de middelen die er zijn. Voor de (ongeduldige) mens is het interessant om die processen te onderzoeken en een helpende hand toe te steken wanneer het zinvol is een gunstiger of sneller resultaat te bewerkstelligen. In dit geval gaat het om de vijver die als waterbassin gaat dienen. Onze keuze is het om op een natuurlijke manier, zonder bodem- en wandbekleding, de vijver te vullen met regenwater. Als de bodem verzadigd raakt zou het water na verloop van tijd vanzelf blijven staan. De realiteit tot nog toe is dat, na het eerste jaar, het water nog wegzakt ondanks onze ondersteuning met het regelmatig bijvullen uit de waterbron en regenwater vanuit de dakgoten. Toch leren we van de permacultuur principes dat het mogelijk is. Het zal zijn tijd duren totdat de bodem is ingeklonken. Intussen planten we bomen en struiken rondom de vijver op de juiste plekken zodat in de toekomst schaduw gecreëerd wordt om verdamping te minimaliseren. Ooit zullen er waterplanten, kikkers en vissen in leven, misschien wel eenden of ganzen!

Ook het zuiveren van water of het maken van compost/humus doet de natuur zelf. Dit proces te versnellen en verbeteren is, net als het vijverproject, een leuke uitdaging. Er bestaan eenvoudige manieren om met natuurlijke middelen ondersteuning te geven. Bijvoorbeeld met het bouwen van een eco-afwaterings-systeem met wormenfilter om het afvalwater te recyclen. In samenwerking met ‘Futuramb Vermifiltration’ is een ton geïnstalleerd en gevuld met lagen zand, kiezel, zaagsel en wormen, dat werkt als een filter. Het gebruikte huishoud- en toiletwater worden opgevangen in de septic tank op het land waar de eerste filtering plaatsvindt. Daarna drupt het afvalwater door het eco-filter via een ondergrondse leiding de moestuin in. Nu is het afwachten of de wormen doen waar ze het beste in zijn, afval eten. Behalve het eco-filter hebben we ook een grote container voor regenwater (van de dakgoten) geinstalleerd in de moestuin met overloop naar de vijver. Een mooi extraatje voor waterbuffering tijdens de regenmaanden.

Dan is er nog een ander wormensysteem opgestart voor het bespoedigen van compostproductie: de wormenbak. Met keukenafval, koffiedik en krantensnippers mesten we wormen vet. Ze zetten deze stoffen om in hoge kwaliteit compost wat door een rooster naar beneden valt en opgevangen wordt. Het is een snelle en efficiente manier om super compost te produceren en daarmee de planten te verwennen.

Niet alles staat alleen nog in het teken van wormen hoor! Onze energie is hard nodig voor het kruid-vrij-houden van alle jonge planten en bomen zodat die niet overwoekerd raken. Dat is een behoorlijke uitdaging ondanks de hulp van de varkentjes en kippen die smullen van het malse voorjaarsgroen. De welkome regen in combinatie met vrij hoge nachttemperaturen heeft de natuur doen exploderen, de lente lijkt al aangebroken. Dit maakt ons weer enthousiast om de voorjaars- en zomergroenten binnenkort te gaan inzaaien. Tegelijkertijd staat de winterkost nog te groeien waarvan we nog dagelijks eten en dat is meer dan voldoende voor mens en dier hier.

Met enkele groepsbijeenkomsten, workshops en feestjes in het verschiet zal er dit jaar weer veel beweging zijn op het land en in- en rondom het huis. We verheugen ons daarop en stomen de plannen klaar. Later dit jaar laten we met wat foto’s zien hoe je een Portugese quinta kan omtoveren tot een romantische huwelijkslocatie met kampeergelegenheid voor tientallen jongelui. We gaan het meemaken en de wormen zullen overuren moeten draaien!

Ons valt op dat we langzaam maar zeker naar het doel om 4 uur per dag te werken, toe groeien. Dagelijkse routine, waaronder dierenverzorging, neemt ongeveer een uurtje per dag in beslag. Andere buiten werkzaamheden doen we in hooguit 2-3 uur. Ruimte dus om lekker te strandwandelen, te zingen in het koor, lokale bijeenkomsten te bezoeken of een terrasje te pikken. Terwijl wij chillen kunnen de planten en bomen groeien en bloeien, de varkens woelen, de kippen hun ei leggen, de honden waken, de wormen composteren en de zonnepanelen electriciteit en warm water produceren. Al behoorlijk zelfvoorzienend en dat hoort bij het idee om een ‘Farm for the Future’ te verwezenlijken.

Tip: regelmatig verschijnen er korte berichtjes op Facebook, hier is de link

https://www.facebook.com/Quinta-da-Fonte-Velha-358312850938190/

Het jaar loopt ten einde, we kijken graag nog eens terug naar het verloop van de gebeurtenissen. Voor iedereen zullen er hoogte- en dieptepunten zijn geweest, vreugde en verdriet, twijfel en vertrouwen. Dat is zoals het leven geleefd wordt, anders is het niet. Zo ook voor ons.

En nu breken de feestdagen aan, de gelegenheid om ons te omringen met onze dierbaren. We nemen tijd voor rust en stilte die we vooral vinden in de natuur. Nieuwe inzichten ontstaan spontaan.

We beginnen met veel enthousiastme en energie aan het nieuwe jaar. Een vleug van zorg om de wereldwijde ontwikkelingen overschaduwen dit gevoel enigszins. Maar met z’n allen bewegen we mee in de stroom van verandering en leven onze dromen.

We wensen jullie allen fijne Kerstdagen en een vredig Nieuwjaar.
Rob & Liesbeth

Elke dag schrijft men in de media artikelen over bewust eten en verschijnt er wel een nieuw kookboek. Er is veel interesse in het voedsel dat we dagelijks tot ons nemen. Dit is niet verwonderlijk als je kijkt naar wat voeding met mensen doet. We eten niet meer alleen lekker, maar vooral ook bewust. De vele kookboeken gebruiken wij graag, omdat de recepten in deze boeken goed bij de quinta-stijl koken passen. Een mooie aanvulling daarop zijn de persoonlijke recepten die door onze gasten zijn toegevoegd aan het receptenboek van het huis. Deze recepten vormen een fijne herinnering aan de vele uurtjes kook- en eetplezier samen.

Tijdens onze ochtendwandeling verzamelen we de laatste vijgen van de oeroude boom die kilo’s vruchten heeft geproduceerd dit seizoen. Samen met een rijpe granaatappel, amandelen, een paar aardbeien en framboosjes vormt dit een mooie basis voor het ontbijt, dat verder bestaat uit havermout met kaneel, vruchten en geroosterde pompoen- en zonnebloempitten. Een geurende pot kruidenthee wordt gezet van verschillende combinaties: lavendel/rosemarijn, pepermunt, munt of venkel. Pure natuur kun je wel zeggen, en het smaakt verrukkelijk.

De eenjarige seizoensgroenten vragen vooral onze aandacht. We beleven veel plezier aan het groeien, verwerken/koken en eten daarvan. Het is een ware sport geworden om van elke maaltijd met de producten van het land iets bijzonders, eenvoudigs en smakelijks te maken. Op dit moment zit er in het mandje: pompoen, biet, bleekselderij, zoete aardappel, gewone aardappel, rode ui en knoflook. Met een bosje verse kruiden van rozemarijn, tijm en laurier en een paar ingevroren sinaasappelstukjes (van vorig seizoen!) maken we hiervan een flink gevulde bakplaat geroosterde groenten uit de oven met daarop een beetje kaas en amandel. Toppie, iedereen blij!

En als de oogst een dagje schraler uitvalt, dan koken we met wat er is. Een uitdaging om meer te doen met minder. Aardappel  en groene bladgroenten met daarover salie-knoflook boter, parmezaanse kaas en granaatappelpitjes voor erbij. Dat maakt een heerlijk lunchgerechtje. Of een quiche van spinazie, prei, geitenkaas, walnoten en verse eieren, “meer moe da nie zijn” zouden onze Belgische vrienden zeggen.

We zijn op het punt beland om zelf zaad uit de vruchten te verzamelen en te drogen voor een nieuwe oogst in het volgende seizoen. Dat is weer een nieuwe tak van sport. De pompoenpitten van een heerlijke vrucht uit de winkel van vorig jaar zijn deze zomer uitgegroeid tot reuze exemplaren, waarmee we de wijde omgeving zouden kunnen voeden; daarbij smaken de pompoenen ook nog verrukkelijk. De zonnebloem- en tomatenzaden waren een redelijk succes. Als we overproductie hebben, ruilen of delen we met buren en kennissen en zorgen we natuurlijk dat de diepvries gevuld is voor de winter (er kan nu al niets meer bij!).

Sinds 2 maanden verblijft een geitenhoeder met zijn 80 geiten en 6 honden op het buurland. Van hem hebben we al enkele malen verse geitenmelk gehad, die enorm romig en vol van smaak is. Wellicht een idee om zelf ook een paar geiten te gaan houden voor de melk en geitenkaas. Om het werk met de bosmaaier te besparen, zouden de geiten bovendien het gras en kruid kort kunnen houden. Maar ze mogen onder geen beding los lopen, want dat zou het einde betekenen van onze met zorg geteelde groenten en fruit. We denken er nog even over na….

Als het om slow- en fastcooking gaat, komt de zelfgebouwde leemoven aan bod. Vooral het langzaam opstoken van het hout tot 450 graden C kost wat geduld. Daarna is er even geen sprake meer van slow-cooking, als de huis bereide pizza’s in 2 minuten goudbruin en knapperig uit de oven komen. De smaak van de hete stenen bodem en het hout proef je in de pizza, heerlijk! Als het vuur tempert en de temperatuur naar 250 graden zakt gaat er een stoofschotel in de oven om gaar te pruttelen. Aan het eind van de bakserie volgt nog een brood. De kunst is dan het juiste moment, met de juiste temperatuur te treffen. Tot nog toe ging dat op de gok, maar tegenwoordig komt er een temperatuur laser pistool aan te pas. Een technisch snufje in combinatie met de alternatieve leemoven……… alles kan!

Oh, en we hebben verdrietig nieuws: onze Kobbe, een van de Vietnamese hangbuik zwijntjes, is overleden. Op enig moment zagen we hem onder de vijgenboom wroeten, uitgebroken uit het dierentuintje. Blijkbaar had hij veel te veel afgevallen gefermenteerde vijgen gegeten. Dat bleek helaas fataal…. braken doet een zwijntje blijkbaar niet en dus zwol zijn buik gigantisch op. De volgende ochtend overleed hij. Hij rust nu zacht begraven onder de appelboom en ligt daar dus lekker te composteren. Of we eraan dachten om hem aan het spit te rijgen? Nee, dat kwam niet in ons op. We eten vandaag weer lekker groenten en fruit van het land.

 

Tussen kerst en carnaval is er hier het een en ander gebeurd. We hebben 4 nieuwe dierenbewoners mogen verwelkomen en het quinta landschap is een regenwater systeem rijker.

Allereerst stellen we graag onze blonde vriend Ringo voor, afkomstig uit het dierenopvangcentrum Portimao: open, lief en trouw, ongeveer 1 jaar oud, type mix Rafeiro Alentejo (Portugese berghond). Hij voelt zich helemaal op zijn plek hier en wij zijn dol op hem. Hij is het beste speelkameraadje van Serra en in de ogen van onze bejaarde retriever Ziggi is hij een imposante kerel. 
Het trio “Ziggi Stardust”, “Ringo Star” en “Serra dos Negros” zorgt voor veel spektakel. Een moment uit het oog verloren is het duo Ringo, Serra op stap en dolt alweer over het land van de buren. Ja, ook honden vinden het gras daar groener, net als mensen. Ziggi is blij dat ze de wilde spelletjes van Serra niet meer mee hoeft te spelen, zij is zeer op haar rust gesteld, dat mag wel als je 13 jaar hond bent.De 3 vietnamese hangbuik biggetjes kennen jullie nog niet: Beppie, Kobbe en Nellie. Een komisch stel dat nieuwsgierig uit hun hooiberg gesneld komt als je hen roept. Deze varkentjes zijn intelligente beestjes, veel mensen houden ze zelfs in huis, je kunt ze opvoeden als een hond. Wij laten ze straks buiten delen van het land omwoelen om het onkruid vrij te maken en te composteren. Onze vrienden verblijven momenteel nog in het varkenshok totdat het hekwerk beneden in de boomgaard stevig is gemaakt. Zij hebben namelijk al bewezen dat ze meesters in het uitbreken zijn. Daar werd toen iedereen te opgewonden van, de honden achter de varkens aan, de kippen fladderden van streek in het rond en wij probeerden kansloos de beestjes te vangen. We hadden daar graag een filmpje van willen tonen maar helaas hebben we geen permanente webcam opgesteld die de vrolijke chaos had kunnen vastleggen.De eerste 2 weken van februari was een team van 5 jonge mensen (studenten-vrienden: water/landbouwkunde) hier in huis die hielpen met het ambitieuze waterproject. Met veel voorbereiding door skype overleg vooraf werd een plan uitgewerkt met het doel regenwater vanaf het bovenste deel van het land dmv sloten en dammen op te vangen en dit te verbinden met een beekje naar beneden dat uitmondt in de te graven vijver. Langs al deze sloten en rondom de vijver zou dan nieuwe aanplant komen. Dit alles om uiteindelijk de biotoop op het gehele land te verbeteren. De hamvraag was vooral of de graafmachine bij het graven van de vijver en sloten op alle gewenste plekken in de grond kon graven zonder voortdurend op rotsen te stuiten. Vol goede moed gingen we aan de slag en wonder boven wonder is dat allemaal gelukt. We zijn zeer tevreden met het resultaat. Een volle dag regen was al een voorproefje en leverde een grote plas water in de vijver en bevochtigende de grond mooi voordat de aanplant startte. Of er voldoende water in de vijver komt zal zich gaan uitwijzen de komende tijd….jaren? De handgemaakte beek bekleed met stenen/dakpannen en de uit hout getimmerde stuwdam en de bezinkbak bij de vijver moeten ervoor zorgen dat bij zware regenval het water soepel en gedoseerd de vijver in loopt. Aan een overloop is ook gedacht, die is gemaakt met een regenpijp die naar de straat voert. Als de vijver ooit eens zou overlopen, onze droom(!), dan ontvangen jullie een spoedbericht met ons al jubelend op een foto. Alles op een rij gezet hebben we in die 2 weken het volgende geproduceerd:
200 meter sloten met dammen, 100m3 vijver, een stuw, een bezinkbak, 80 meter handgemaakte beek en 42 rijke maaltijden om lijf en leden te versterken. Daarnaast verwerkten we 10m3 compost en 30m3 hout snippers en plantten we 300 struiken en boompjes. Een set van 7 grote oude olijfbomen werden netjes gesnoeid, het oude hout is eruit. Een mooie prestatie (60 man/vrouw werkdagen) waar we enorm blij mee zijn. Door het enthousiasme van iedereen en de fijne sfeer is het spannende plan gelukt waarvoor we zeer dankbaar zijn. We moedigen de planten aan te groeien en hopen op een paar fikse regenbuien die gaan bewijzen dat het doel gehaald gaat worden.Nu de rust is wedergekeerd concentreren wij ons op het voorbereiden van lapjes grond waarin gezaaid en gepoot gaat worden om straks van een nieuwe lading groenten te kunnen genieten. In de kas staan de eerste potten met gekiemde zaden al gereed.

Met al deze acties doelen we op een meerjarenplan dat uiteindelijk een nog grotere diversiteit en productie vruchten zal opbrengen voor de huidige en toekomstige bewoners van dit stukje paradijs op aarde.

Rob en Liesbeth, Diana, Marcia en David, Claudia en Floris.

We herinneren ons hoe we precies een jaar geleden, december 2013, onze intrek namen in Quinta da Fonte Velha. Toen nog een chaos van meubels, verhuisdozen en af te werken klussen binnenshuis. Nu een oase van rust en schoonheid. Het creëren op deze plek is een vreugdevolle bezigheid, elke dag weer. Het is levenslust op z’n allermooist. We leven onze droom en daarvoor zijn we dankbaar.

Sinds een aantal weken is er een kas gekomen voor het kweken van plantjes zoals sla, rucola, tomaat,  koolrabi, radijs etc. Het is een goede bescherming tegen zon, wind maar ook de nachtelijke kou die nu zijn intrede heeft gedaan. De twee bananenbomen staan er beschermd bij totdat ze in het voorjaar de volle grond in gaan. Ze droegen al kleine vruchten toen Rob deze voor zijn verjaardag kreeg, verrukkelijk waren ze. Interessant is het om de uitbundige groei van bijvoorbeeld de slaplanten in de kas te zien tegenover de langzame groei  buiten de kas.

Als het gaat om de mate van zelfvoorzienendheid kunnen we stellen dat er een belangrijke stap voorwaarts is gemaakt. Naast de warmwatervoorziening die door 2 zonnepanelen wordt verzorgd is er sinds 2 maanden een heuse zon-energiecentrale werkzaam voor het opwekken van elektriciteit. Een dertigtal BenQ high power panelen met een capaciteit van 10 kWp verzorgen de opwekking. Het systeem dient naast het leveren van elektriciteit ook als  eerste testcase in Portugal voor de leverancier. Om het rendement te kunnen volgen is het systeem uitgerust met meetinstrumenten waar menig techneut helemaal van uit zijn dak zou gaan. Knopjes, meters, schakelaars en windmolentje zijn aangesloten op een website waarop statistiek registratie tevoorschijn komt. De zonuren, windrichting, temperatuur en noem maar op worden nauwgezet gevolgd, een duizelingwekkende website is het. Elke zonnige dag levert veel elektriciteit op, en nog beter…….weer een tevreden  smile op het gezicht van Señor Rob.

Intussen zijn we ook een cursus Portugees gestart op de talenschool in Portimao. Twee keer per week volgen we lessen in een klasje van 7, jong en oud gemengd en 4 verschillende nationaliteiten. We gaan er steeds met plezier naar toe, de klik met de klasgenoten en de docente is goed. Volgende week de laatste keer met een afsluitende lunch bij ons thuis. Iedereen wenst een vervolgcursus op deze basiskennis, dus ons eerste voornemen voor het nieuwe jaar is hiermee al gemaakt.

Dan gaan we begin februari iets heel spannends doen. Er ligt al geruime tijd een plan klaar om het water op het land beter te behouden. Dit plan is met 2 Nederlandse (aard- en waterkunde) studenten/vrienden uitgewerkt in de afgelopen maanden. De uitvoering houdt in dat er een vijver wordt aangelegd en twee grote sloten. Één sloot op het hoogst gelegen deel van het land en één helemaal beneden. Alles zal in verbinding staan met elkaar, met het doel regenwater beter/langzamer te laten infiltreren in de bodem. Hierdoor is er meer plantengroei mogelijk met uiteindelijk daaruit voortvloeiend een uitbundige natuurlijke biotoop. Er komt een werkgroep die de eerste helft februari hiermee aan de slag zal gaan. Het zou prachtig zijn als we dit gerealiseerd krijgen met als kers op de taart de aanplant van heel veel nieuwe bomen en struiken. We hebben er zin in!

Als afsluiting van een prachtig jaar waarbij we veel familie, vrienden, bekenden en nieuwe vrienden in ons midden hadden, volgt nu nog een selectie foto’s die geen toelichting nodig zullen hebben.

Jullie allen wensen we een mooie afsluiting van dit jaar en een vreugdevol 2015!

 

 

Lieve lezer, hier zijn we weer met een blog-berichtje dat voortaan als onderdeel van een vernieuwde website tevoorschijn komt. De hete Portugese zomerzon zorgde voor wat meer activiteiten binnenshuis. Dus richtten we onze aandacht op het stukje digitale communicatie, rustig zittend in de koelte achter de computer. Van jullie vragen we een beetje creativiteit door op de pagina met je cursor hier en daar te klikken voor pop up informatie of mogelijkheid tot reageren bij de blog-verhaaltjes, leuk voor als je van uitproberen houdt. We kozen voor de engelse taal om een breder publiek tegemoet te komen. De blog-verhaaltjes blijven in onze moedertaal bestaan. Oh, en daarnaast is er een Facebook pagina met wekelijkse kleine berichtjes. Iedereen kan daar regelmatig even koekeloeren wat we allemaal uitspoken.

Hoe gaat het hier? Zeer tevredenstellend, we voelen ons steeds meer een met alles om ons heen. Er blijft voortdurend beweging, zoekende naar nieuwe inspiratiebronnen. Zo waren de uitstapjes naar “Tamera village” en “Vale da Lama eco resort” heel interessant. Mooi om te zien hoe mensen in de buurt omgaan met de lokale klimaatsomstandigheden en hoe ze bewust met de natuur werken en wonen. Nuttige informatie die ons verder brengt en tegelijkertijd doet beseffen dat we dicht bij onze basis intentie en het waarom van onze nieuwe levenswijze willen blijven.

In gesprek met de vele bezoekers/reizigers/geïnteresseerden die hier waren, vonden waardevolle gedachte- en ervaringsuitwisselingen plaats over vragen zoals bijvoorbeeld: wij willen graag delen en leren met bezoekers, in welke vorm doe je dat? Of, hoe vind je een goede balans als je naast het quinta-leven ook werkzaamheden in Nederland wilt uitvoeren? Of, wat kunnen bezoekers verwachten als ze hier verblijven?

Het is interessant te ervaren dat er geen eenduidige antwoorden zijn want alles om ons heen beweegt en is veranderlijk. Het blijkt een “Go with the Flow” proces te zijn waarover je je blijft verwonderen. Misschien te vergelijken met een rups die transformeert naar vlinder en een zaadje dat zich ontwikkelt naar een plant met heerlijke vruchten. Voortdurend zijn we op reis zou je kunnen zeggen. Om dan geheel bewust deze reis in harmonie met alles te beleven, dat zou de kunst van het leven kunnen zijn……

Behalve mooie idealistische en filosofische ideeën zijn het klussen en het aanpakken van nieuwe en bestaande projecten aan de orde van de dag. Zo zijn de zelfgemaakte verrijdbare zon/wind schermen gereed en doen voortreffelijk hun werk, de keuken heeft een aangename temperatuur en sfeer, ook als de namiddagzon onbarmhartig door het grote raam naar binnen wilt schijnen.

Onze voorkeur om het land te composteren met homemade (geproduceerde) compost heeft nu wel een zeer letterlijke betekenis gekregen met de komst van een zelfgemaakt compost-toilet bij de tent. Wat dat is? Je maakt een gat in de grond en zet er een afsluitbare container in. Je neemt gebruikte houten pallets en maakt een frame op comfortable zithoogte, zet de container erin en monteert een toilet deksel erop. Om de kleine boodschap van de grote te scheiden maak je aan de voorkant ook nog een plas-gootje verbonden met een grote plastic urineopvang-container.  Een paar plantjes  eromheen en hopla, klaar! Bij de super-de-luxe uitvoering hoort dan nog een aangebouwde douche, dit alles in de buitenlucht midden in de natuur. En zo beleven de regelmatige gasten van de prachtige safari-tent weer een andere dimensie als het gaat om sanitair comfort.

Het doel en effect van het compost-toilet? Als je weet dat menselijke uitwerpselen en de urine de beste en rijkste compost zijn, dan zou je ervoor kunnen kiezen om deze gescheiden op te vangen en te gebruiken om je land mee te bemesten (urine verdund met water direct te gebruiken bij bomen en de ontlasting vermengd met zaagsel, na 1,5 jaar te gebruiken als bodem verbeteraar).

En wat gebeurt er als je rijke compost met de aarde vermengt? De aarde wordt super vruchtbaar, er groeien grote hoeveelheden verrukkelijke tomaten op je heuvelbed maar ook kunnen bijvoorbeeld  kleine bonenplantjes het begeven omdat ze niet houden van te intensieve compost. Zo leren we met vallen en opstaan de kneepjes van het boerenvak. Alle “trials en errors” gaan het logboekje in om het volgend jaar alles weer wat beter te doen.

Al googlend op het internet ontdekten we een interessant recept van een extract op basis van gesneden olijfbladeren op alcohol. Nu drinken we elke dag een zelfgemaakt olijfbladeren extrakt borreltje, een levenselixer, goed voor hart en bloedvaten die o.a. de verschijnselen van vergeetachtigheid reduceert. Ook hier zijn we in de “uitprobeer fase”. Mocht het positief effect hebben dan delen we dit goedje graag met jullie. Mocht blijken dat het eerder een omgekeerde werking heeft, herinner ons dan graag aan het schrijven van een volgend berichtje!